Tι θα πάρω μαζί μου το Πάσχα…

Καταρχήν θα πάρω αυτό εδώ το μικροσκοπικό τετραδιάκι. Πάντα κουβαλάω ένα, γιατί σχεδόν πάντα οι ιδέες με βρίσκουν εκεί που δεν το περιμένω! Ενώ όταν τις περιμένω… περιμένω!!! Αυτή η συνήθεια με τα moleskines μου είχε κολλήσει από τότε που με θυμάμαι στη διαφήμιση! Σχεδιάζω τις ιδέες μου στα μαύρα, μακρόστενα κατά προτίμηση, τετραδιάκια. Δείτε αυτά, για του λόγου το αληθές:

Βέβαια τώρα το Πάσχα θα με βολέψει κάτι πολύ πιο μικρό. Εννοείται πως και οι σημειώσεις μου σ’ αυτό θα είναι τελείως τηλεγραφικές. Έτσι θα μπορώ να το γεμίσω με διάσπαρτες μικρές ιδέες που κάποια στιγμή θα βάλω σε σειρά κι αργότερα… σε πράξη. Το διάλεξα κίτρινο αυτή τη φορά (το αγαπημένο μου χρώμα σ’ αυτά είναι το μαύρο) για να μου αλλάξει λίγο την περίεργη διάθεση που έχω αυτόν τον καιρό. Ελπίζω να πιάσει το κόλπο και να γράψω αρκετές πολύχρωμες ιδέες εκεί μέσα! Επίσης, εννοείται πως θα πάρω αυτό εδώ το βιβλίο μαζί μου. Είναι το δεύτερο που έχει γράψει ο Αλέξης Γεράσης, ο άντρας μου και όσοι-όσες το έχουν ήδη διαβάσει, μου λένε πως περιέχει πολλές ιστορίες με γυναίκες…! Μμμ, τι θα δουν τα μάτια μου πασχαλιάτικα;!! Βέβαια, πέρα από τις σχέσεις με τις γυναίκες, αυτό το βιβλίο μιλάει για τις επαγγελματικές σχέσεις και το βασανιστήριο των interview! Να όμως πως τα περιγράφει ο ίδιος:

Έρχεται σε όλους μια στιγμή στη ζωή μας που είμαστε υποχρεωμένοι να μετρηθούμε. Να ζυγιστούμε. Να σταθούμε μπροστά σε έναν ξένο και να ξεγυμνώσουμε τις ψυχές μας. Να αποδεχθούμε πως ίσως μας αποτιμήσουν κατώτερους. Ανίκανους. Κι αυτή η στιγμή είναι βασανιστική, γιατί κρατάει μια ολόκληρη ώρα. Είναι το interview. Η επιτυχία στο interview σημαίνει καριέρα. Σημαίνει χρήματα, γέλια, χαρά, μέλλον, όνειρα, ευτυχία. Η αποτυχία στο interview είναι το τέλος. Σκληρό, άδικο και άκαρδο. Κι όμως μπορούμε να κερδίσουμε τις εντυπώσεις. Μπορούμε να καταπλήξουμε αυτόν τον άνθρωπο που μας κρίνει. Μπορούμε να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας στην πιο λαμπερή του έκδοση. Μπορούμε να κερδίσουμε μια θέση σε μια εταιρεία. Με κόλπα, με θέληση, με παρατήρηση, με θυσίες.
Μπορούμε… Μπορούμε;

Και τέλος, θα πάρω το μικρό μου σπαστό ποδηλατάκι. Ανυπομονώ να κάνω τις βολτούλες μου μέσα στην ανοιξιάτικη φύση… Άντε λοιπόν, ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑ!