5η υποψηφιότητα για τα Χμ! Τι θα γίνει τέλος πάντων;!

Το σερί των υποψηφιοτήτων ξεκίνησε δυνατά με τον Αναγνώστη…

…αλλά τελείωσε άδοξα.

Ύστερα χοροί, χαρές και γέλια. Είχε έρθει η υποψηφιότητα στα βραβεία του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Τζίφος. Και η συνειδητοποίηση ότι δεν έχω αρκετούς φίλους να με ψηφίσουν.

Αργότερα χάρηκα με την υποψηφιότητα στα Κρατικά Βραβεία για «Το πρώτο Χμ που είδα!».

Αλλά το ενθουσιώδες «γιούπι!» μου έγινε ένα σύντομο «κλαψ!»…

Ευτυχώς, πριν προλάβω να λυπηθώ πολύ, βρέθηκαν τα παχουλά Χμ υποψήφια για βραβείο στον Αναγνώστη.

Αλλά βγήκαν δεύτερα και καταϊδρωμένα…

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στην φετεινή υποψηφιότητα.

Το «Σχεδόν τα πάντα για τα Χμ!», υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου! Ο Έγκμοντ Κλαβιέ, ναι, είναι αλήθεια, δάκρυσε. Αλλά εγώ -το παραδέχομαι- κοκκίνησα. Φταίνε αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα που συνέχισαν να επιμένουν, σχεδόν τελείως ανεξάρτητα από μένα, μόνο και μόνο για να μου αποδείξουν -όπως κάνουν τα παιδιά στους γονείς τους- πόσο περήφανη πρέπει να είμαι γι’ αυτά, πόσο πραγματικά πολύτιμα είναι τα ίδια και πόσο δίκιο έχουν όλα αυτά τα παιδιά που με όλη την αθωότητα και τον ειλικρινή ενθουσιασμό τους, πιστεύουν στα Χμ και σε όλα όσα κάνουν.

Ντράπηκα που είχα χάσει κάθε ελπίδα. Και το χειρότερο, που δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα την 5η αυτή υποψηφιότητα! Αλλά τώρα πιστεύω. Πιστεύω, πιστεύω, πιστεύω! Και να σας πω κάτι;

Ό,τι κι αν γίνει, είμαι -περισσότερο από ποτέ- περήφανη για τα «παιδιά» μου! 🙂